Denkpapier en limonadesiroop

Denkpapier en limonadesiroop

Denken

 

Ik kan hardop denken, ik kan in beelden denken, ik kan voor mezelf denken, en ik kan met een ander denken.

 

Als ik in mijn eigen hoofd blijf met een gedachte (of 1000), draait die gedachte rond en rond en rond, in een kringetje. Ik kom er niet uit. De gedachte evolueert niet.

 

Als ik mijn gedachte uitspreek, terwijl alleen ik luister, hoor ik haar, en reageert mijn hoofd met een aanvulling, een tegenspraak, een dwarsverband, een analogie.

 

Als ik mijn gedachte uit, aan een ander, vervolgt de ander mijn gedachte of streept de ander mijn gedachte door, of verandert mijn gedachte.

 

Maar ik volg ook graag (eerst) mijn eigen gedachtelijn, mijn eigen gedachtenkronkels. Vóór ik ze deel en toets en laat groeien of krimpen.

 

Denkpapier

 

Daartoe neem ik mijn denkpapier. Denkpapieren zien er bijvoorbeeld zo uit.

 

 

Dit zijn denkpapieren van Grondigers. We zitten bij elkaar, in club GRONDIG HB, met een 8-tal denkers van een jaar of 8. Ieder een plankje, een papier en een stift. En, natuurlijk, een vraag! Zoals vragen van de laatste club: Wat is de overeenkomst tussen een wiel en en een koprol? Maakt het wiel ook een salto? En wat als we de wrijving elimineren?

 

De denker die geneigd is snel zijn onaffe gedachte te ventileren (lees: roepend op te springen), leert bij zijn gedachte stil te staan en er zelf iets, of veel!, mee te doen.

 

Degene die stil blijft, en lijkt stil te blijven staan, – terwijl de raderen van binnen op volle toeren draaien-, leert op eigen manier, en tempo, vorm en uiting te geven aan de eigen gedachten. Zonder dat iemand anders daar iets van vindt, of op reageert, of dat dat kan gebeuren.

 

Oplossing

 

Zoals wij mensen lijken te denken dat voelen iets is waarop actie moet volgen, zo geven wij onze kinderen eveneens de indruk dat op vragen antwoorden moeten volgen, en op kwesties en gedachten daarover, oplossingen.

 

Zie je gevoel als limonadesiroop.

 

Zie je vraag als limonadesiroop.

 

Limonadesiroop lost op in water, maar … is de siroop dan weg …. ? Is limonade de oplossing…?

 

Ik nodig je uit om je vraag deze week te behouden, en niet op te lossen. Of op zijn minst de vraag te blijven zien. Ik nodig je uit om deze week de vraag van je kind niet op te willen lossen. Gebruik eens een denkpapier met jezelf, met je partner, met je kind. En kijk eens samen naar de limonadesiroop!

 

 

Denken stimuleer en train je door vragen te stellen en op vragen te gaan zonder deze op te (willen) lossen. Hierdoor groeit zelfkennis en eigenwaarde. Het autonome, intense, hoogbegaafde kind leert op zichzelf vertrouwen en groeit!

 

 

Hadewych Simonis is coach en trainer voor Gevoelige Denkers in Monster. In individuele begeleidingstrajecten en groepstrainingen werkt zij met kinderen, en hun ouders en begeleiders aan grond onder de voeten. Zodat de Gevoelige Denker weer stevig staat!

 

Droom ik, of denk ik?

Duizend dingen in mijn hoofd. Mijn hoofd gaat sneller dan ik typen kan, sneller dan ik praten kan, en zeker sneller dan ik met mijn handen kan uitvoeren. Keer op keer loop ik vast. Simpelweg omdat ik niet op 7 zijpaadjes tegelijk kan lopen.

Parkeren in KoblenzIk heb er iets op gevonden.

Iedere keer als ik op 1 pad loop, benoem ik dat pad voor mijzelf. ‘Ik schrijf nu een blog over parkeren.’ Dit benoemen moet ik op een bepaalde, precies juiste manier, doen. Als ik het ’te licht’ kenbaar maak, trappen mijn hersenen er niet in. Maak ik het te duidelijk, dan verdwijnt de gedachteflow, stok ik, en weet ik niet meer waar ik mee bezig was. Als ik het mijn hersenen laat weten door hekjes neer te zetten aan de zijkanten van mijn pad, dan werkt het uitstekend. Dit pad volgen, dit pad volgen, en als ik  een zijpaadje op wil, plaats ik een bordje. ‘bodymap lezen’. En als ik een zijpaadje op wil, plaats ik een bordje ‘obsessies, dwang, misdiagnose’. En als ik een zijpaadje op wil, plaats ik een bordje en schrijf de opdruk in mijn agenda.

Ik parkeer de zijpaadjes. En als het blog af is, kies ik een zijpaadje als hoofdweg.

 

Verscheidene kinderen uit mijn praktijk hebben een parkeerplek, of 2 of 3. In hun hoofd. En een vuilnisbakje of een vulkaan ernaast, om alles in te gooien wat weg kan. Iedere avond even hoofd opruimen! En iedere dag tijd nemen om met de parkeerplekken aan de slag te gaan. Geweldig fijn voor hen dat ze op deze manier onderscheid kunnen maken tussen focus, denken, creatief denken, en dromen. Alle vier een fantastisch goedje, maar wel op het juiste moment!

 

Hadewych Simonis is kindercoach en trainer voor denkers. In haar praktijk in Monster werkt zij met (hoogbegaafde) kinderen en hun ouders aan een stevige grond onder hun voeten.

 

Ik ben een heel vervelende kindercoach.

Ik ben een heel vervelende kindercoach. Ik luister, natuurlijk, ik luister scherp. Ik volg, ik kijk. En ik vraag. Maar daar blijft het niet bij. Ik vraag, en ik vraag en ik vraag. Niet naar iets anders, nee ik vraag gewoon door. En toen, en toen, en dan, en dan, en wat nog meer, en meer, en nog meer… Een heel vervelende gewoonte van mij 😉

smoezen

voeten

Kinderen zijn er heeeeel blij mee. Een zucht, nog een zucht, langzaam zie ik ze zakken. Er ontstaat een modus van ontspanning. Waarin alles er gewoon is. Alle fratsen en frutsels, alle bedenksels, stoerdoenerij en smoezen verdwijnen, en daar komen we op een heel mooi stukje. Een mooi stukje grond.

grond

Ik ga niet graven. Nee, we zijn er al. We zitten op de grond. Op dat stukje grond, door alle gedoe heen, kunnen we namelijk aan de slag. Daar kunnen we op bouwen. Grondig.

Zo ook gisteren. Hij pufte, en zuchtte, en steeds meer zag ik hem tevoorschijnkomen. Plots stond hij op en liep een stukje weg. Nu ben ik moe. En voor hij ‘heerlijk’ in zijn moeheid kon verdwijnen, zei ik: Dat snap ik. Een deel van jou heeft keihard gewerkt en is hartstikke moe. Dit is het moment dat je kunt opgeven. ‘Ik geef altijd op’, zei hij.

kracht

Rots & Water

Ik herinnerde hem aan zijn bewoordingen voor zijn armkracht en beenkracht, waar hij uitgebreid over had verteld, en nodigde hem uit met een trapkussen. Wakker, stralend. Zijn lijf had blijkbaar nog wel energie. Wàt een kracht!

Zo schakelde hij, met een kleine wegwijzer van deze heel vervelende kindercoach, over van zijn emotie, naar zijn lijfkracht. En hield hij mij met mijn irriterende bezemsteel buiten zijn eigen ruimte. Puur met zijn grondige aanwezigheid in zijn lijf en rustige blik.

grondig

Wat hij nog niet wist, was dat we daarna natuurlijk doorgingen met zijn hoofd, deel drie. Maar dat was nu een ‘makkie’. De belangrijkste hobbel voor hem was al genomen.  Ik nam afscheid van een jongen die me recht aankeek en een stevige handdruk gaf, grondig.

Hadewych Simonis is kindercoach en trainer in mentale en emotionele weerbaarheid, kinderpraktijk GRONDIG, in Monster, Westland. #clubHB #ikleerleren #breinleren #coaching  #Rots&Water #BalAVisX #kinderen #pubers #ouders #Monster

Rode en groene gedachten.

rode en groene gedachtenRood is fel, scherp, en dringt zich snel op.

Groen is rustig, fijn, groot, en heeft de neiging zich op de achtergrond te plaatsen.

Zo gaat dat ook met gedachten.

In de weerbaarheidstraining Rots & Water laat ik de kinderen ook met hun gedachten stoeien. Welke helpen je? En welke zitten in de weg? Zo ook vanmiddag.

Er gebeurt iets: een Geval, je voelt iets: een Gevoel. En wat gebeurt er dan? Dan dringt zich een Gedachte op. Je maakt een Gedachte. En wat doet die gedachte…? Die maakt dat je je òf beter gaat voelen,  òf slechter. Je gevoel wordt een positieve of een negatieve emotie: Gevolg. En in die emotie volgt jouw Gedrag.

En laat het nu je denken zijn, wat je kunt sturen!

Stel, een voorbeeld van vanmiddag:

Vrijdag hoor ik of ik aangenomen ben op de school waar ik heen wil. Ik voel me zenuwachtig, een beetje bang. Ik ben bang dat ik het niet gehaald heb. Ik denk dat ik niet mag. Ik ben niet goed genoeg.

Met zijn allen kijken we ernaar met de 4 G’s:

Geval: aangenomen op school of niet

Gevoel1: bang en zenuwachtig

Gedachte: Ik heb het niet gehaald. Ik mag niet. Ik ben niet goed genoeg.

Gevolg en Gedrag: Ik ben reuze bang, ik wil niet dat het vrijdag is, ik wil ziek zijn. Ik ben chagrijnig, stil, en ik doe niets meer op school.

 

De kinderen vallen zijn rode gedachten aan:

Weet je zeker dat je het niet gehaald hebt? – Nee.

Weet je zeker dat je niet mag? – Nee.

Weet je zeker dat je niet goed genoeg bent? – Ehh, nee.

Wat weet je wel?

Nou: 5 % valt af. Ik mocht de test wel doen, dus daar ben ik goed genoeg voor. Mijn meester, mijn school, mijn ouders zeggen dat ik die school aankan.

Wat zijn dan je groene gedachten?

Ik heb mijn best gedaan. Ik heb ’t ook voor mij goed gedaan. Ik weet wat ik kan. En 95% haalt ’t!

 

Wat doen deze groene gedachten met je Gevoel?

Ik voel me een stuk rustiger. Het is wel ok.

Bijna iedereen haalt ’t en ze zijn eigenlijk gek als ze mij afwijzen! Aan mij ligt het dan in ieder geval niet!

 

Probeer deze maand, onder het rood, het groen te zien.

Het is rustig, fijn, en groot, en heeft de neiging zich achter rood te verschuilen…

 Rots & Water weer in het najaar, individuele trajecten voor kinderen (en ouders) op dinsdag, woensdag en donderdag, Brugklastraining start 19 mei, en Club GRONDIG HB op de zondagen.  kinderpraktijkGRONDIG, Monster, Westland. Zie de agenda

Hadewych Simonis is coach en trainer in mentale en emotionele weerbaarheid, kinderpraktijk GRONDIG, in Monster, Westland. #clubHB #ikleerleren #breinleren #coaching  #Rots&Water #BalAVisX #kinderen #pubers #ouders #Monster

 

 

 

 

Koolmeesjes in de kas

Koud in de kas, ’s ochtends vroeg, ik tref voorbereidingen voor de kennismakingsochtend van club HB die over een uurtje begint. Ik loop de kas in en hoor rrrrrrrrt, rrrrrrrrrrrt. Ik blijf even staan zodat ik zelf geen geluid maak. Rrrrrrrt, rrrrrrrrrt. Ik ga zitten, houd mijn lijf heel stil, en zie, vlakbij me op een kachelbuis twee koolmeesjes zitten. Ik krijg een rilling, een pret-rillinkje door mijn hele lijf. Koolmeesjes binnen, die komen gewoon lekker binnen vliegen, zeg ik hardop. Dag koolmeesjes, dag! Ik zeg ’t iets te hard. Ze vliegen op.

Waar gaan ze heen? Ik zou aardbeitjes gaan snoepen, denk ik. Zij volgen de buis, en vliegen naar de KAPLA. Ik lach. Dacht ik dat ìk weet waar zíj heen willen…?

Even later vraag ik het de kinderen. Ik neem er de tijd niet voor, omdat ik de ouders wil bedienen van allerlei informatie. Ik zeg de ouders wel waarom ik over die koolmeesjes begin. Ik wil zo graag dat jij zelf denkt, als ouder, en zelf denkt, als kind. Ik vraag niet naar dat antwoord wat ik al in mijn hoofd heb (zoals kinderen veel gewend zijn op school). Ik heb het antwoord niet.

Het mooiste vind ik dat we de kinderen uit deze groep niet hoeven leren om zelf te denken, en zelf te kiezen en hun eigen strategie te bepalen. Dat dóen ze wel! We hoeven ze, welbeschouwd, hun strategie voornamelijk niet àf te leren.

We kunnen ze wel de plek bieden waar ze dit kunnen mèt anderen die op eenzelfde manier te werk gaan. We kunnen ze de plek bieden waar de leeromgeving juist deze werkwijze van ze vraagt, en waar de begeleiding gericht is op de verfijning van dit leerproces. En we kunnen ze de plek bieden waar ze hun strategie al doende kunnen verkennen en leren deze op een handige(re) manier in te zetten.

Even later stapt Pim binnen. De Pim, van de Cultuurschuur. “Heel goed, koolmeesjes zegt ie. Dat zijn eiwit-eters!” Laten die nou niet in aardbeien zitten….

Hadewych Simonis is coach en trainer weerbaar en leerbaar, kinderpraktijk GRONDIG, in Monster, Westland. #clubHB #ikleerleren #breinleren #coaching #therapie #Rots&Water #BalAVisX #kinderen #pubers #ouders #Monster

 

Op school zijn we stil.

Op school zijn we stil.

denkkunst

druk

Nemen jullie stembanden wel eens vakantie?, vraag ik.

Nee, is het eenvoudige antwoord. Die slapen gewoon als wij ook slapen en dat is ruim genoeg!

Twee mannetjes van zeven.

Hoe doen jullie dat op school? (vraag ik ze later)

Oh, dan praten we niet.

Ik sta versteld. Deze jongens stil…? In het afgelopen half uur dat ze bij mij in de praktijk zijn, bij de club HB – voor denkers, hebben ze geen tijd voor stilte, wachten en luisteren. Er moet gepraat, gepraat, gepraat!

En dat is maar goed ook!

🙂

verwerken

Kinderen die grenzeloos waarnemen, voelen, getriggerd worden en denken, willen hun denksels delen. Hoe anders kunnen zij alle prikkels verwerken? Veel bewegen is vaak het gevolg. Veel vragen, veel praten. En toch worden ze op school vaak opmerkelijk stil…

stil

“Ik kan niet een beetje zeggen, dan komt alles in een keer, ik zie het zeg maar zo voor me, en dan heb ik 1 ding gezegd, wat nog niet eens het ding is dat ik wil zeggen, en dan zeggen ze, stop, nu is zij, maar ….”

“Ik heb zoveel in  mijn hoofd, op eigenlijk ook hier en hier en hier, en dan kijkt iedereen en dan moet ik het goede zeggen en dan … heb ik geen idee waar ik moet beginnen..”

“Ze luistert toch niet echt.” Wie? – “De juf.”

“Ze worden eigenlijk best wel gek van me. En dan zeggen ze dat ik gek ben. Maar dat ben ik niet. Maar wat ik zeg ook niet. En zij zijn het ook niet. Het is gewoon. Het is .. Ik snap het wel, maar ik snap het ook weer niet.”

 zelkennis

Op weg naar zelfkennis. Wie ben ik, wat kan ik, hoe kan ik mezelf laten zien, zodanig dat ze mij echt zien? Hoe kan ik ook de anderen zien, en luisteren naar wat zij zeggen? Hoe kan ik mijn denksels in een vorm gieten die maakt dat ik er met een ander over kan praten, of allereerst dat ze niet meteen weglopen?

We werken eraan, we spelen ermee, in club HB, waanzinnig leuk!

 

Hadewych Simonis is coach en trainer weerbaar en leerbaar, kinderpraktijk GRONDIG, in Monster, Westland. #clubHB #ikleerleren #breinleren #coaching #therapie #Rots&Water #BalAVisX #kinderen #pubers #ouders #Monster