Droom ik, of denk ik?

Duizend dingen in mijn hoofd. Mijn hoofd gaat sneller dan ik typen kan, sneller dan ik praten kan, en zeker sneller dan ik met mijn handen kan uitvoeren. Keer op keer loop ik vast. Simpelweg omdat ik niet op 7 zijpaadjes tegelijk kan lopen.

Parkeren in KoblenzIk heb er iets op gevonden.

Iedere keer als ik op 1 pad loop, benoem ik dat pad voor mijzelf. ‘Ik schrijf nu een blog over parkeren.’ Dit benoemen moet ik op een bepaalde, precies juiste manier, doen. Als ik het ’te licht’ kenbaar maak, trappen mijn hersenen er niet in. Maak ik het te duidelijk, dan verdwijnt de gedachteflow, stok ik, en weet ik niet meer waar ik mee bezig was. Als ik het mijn hersenen laat weten door hekjes neer te zetten aan de zijkanten van mijn pad, dan werkt het uitstekend. Dit pad volgen, dit pad volgen, en als ik  een zijpaadje op wil, plaats ik een bordje. ‘bodymap lezen’. En als ik een zijpaadje op wil, plaats ik een bordje ‘obsessies, dwang, misdiagnose’. En als ik een zijpaadje op wil, plaats ik een bordje en schrijf de opdruk in mijn agenda.

Ik parkeer de zijpaadjes. En als het blog af is, kies ik een zijpaadje als hoofdweg.

 

Verscheidene kinderen uit mijn praktijk hebben een parkeerplek, of 2 of 3. In hun hoofd. En een vuilnisbakje of een vulkaan ernaast, om alles in te gooien wat weg kan. Iedere avond even hoofd opruimen! En iedere dag tijd nemen om met de parkeerplekken aan de slag te gaan. Geweldig fijn voor hen dat ze op deze manier onderscheid kunnen maken tussen focus, denken, creatief denken, en dromen. Alle vier een fantastisch goedje, maar wel op het juiste moment!

 

Hadewych Simonis is kindercoach en trainer voor denkers. In haar praktijk in Monster werkt zij met (hoogbegaafde) kinderen en hun ouders aan een stevige grond onder hun voeten.

 

Op school zijn we stil.

Op school zijn we stil.

denkkunst

druk

Nemen jullie stembanden wel eens vakantie?, vraag ik.

Nee, is het eenvoudige antwoord. Die slapen gewoon als wij ook slapen en dat is ruim genoeg!

Twee mannetjes van zeven.

Hoe doen jullie dat op school? (vraag ik ze later)

Oh, dan praten we niet.

Ik sta versteld. Deze jongens stil…? In het afgelopen half uur dat ze bij mij in de praktijk zijn, bij de club HB – voor denkers, hebben ze geen tijd voor stilte, wachten en luisteren. Er moet gepraat, gepraat, gepraat!

En dat is maar goed ook!

🙂

verwerken

Kinderen die grenzeloos waarnemen, voelen, getriggerd worden en denken, willen hun denksels delen. Hoe anders kunnen zij alle prikkels verwerken? Veel bewegen is vaak het gevolg. Veel vragen, veel praten. En toch worden ze op school vaak opmerkelijk stil…

stil

“Ik kan niet een beetje zeggen, dan komt alles in een keer, ik zie het zeg maar zo voor me, en dan heb ik 1 ding gezegd, wat nog niet eens het ding is dat ik wil zeggen, en dan zeggen ze, stop, nu is zij, maar ….”

“Ik heb zoveel in  mijn hoofd, op eigenlijk ook hier en hier en hier, en dan kijkt iedereen en dan moet ik het goede zeggen en dan … heb ik geen idee waar ik moet beginnen..”

“Ze luistert toch niet echt.” Wie? – “De juf.”

“Ze worden eigenlijk best wel gek van me. En dan zeggen ze dat ik gek ben. Maar dat ben ik niet. Maar wat ik zeg ook niet. En zij zijn het ook niet. Het is gewoon. Het is .. Ik snap het wel, maar ik snap het ook weer niet.”

 zelkennis

Op weg naar zelfkennis. Wie ben ik, wat kan ik, hoe kan ik mezelf laten zien, zodanig dat ze mij echt zien? Hoe kan ik ook de anderen zien, en luisteren naar wat zij zeggen? Hoe kan ik mijn denksels in een vorm gieten die maakt dat ik er met een ander over kan praten, of allereerst dat ze niet meteen weglopen?

We werken eraan, we spelen ermee, in club HB, waanzinnig leuk!

 

Hadewych Simonis is coach en trainer weerbaar en leerbaar, kinderpraktijk GRONDIG, in Monster, Westland. #clubHB #ikleerleren #breinleren #coaching #therapie #Rots&Water #BalAVisX #kinderen #pubers #ouders #Monster