Verdwijnen of gevonden worden?

Verdwijnen of gevonden worden?

De jongen met wie ik sprak op een dinsdag in maart, speelde verstoppertje. Hij leek te spelen, aandacht te trekken, weg te kruipen, maar… altijd deed hij daarna heerlijk mee met het groepje kinderen van zijn plusklas. Hij leek daar toch echt wel te willen zijn. Wat deed hij toch? Was het te spannend, wel of niet opgenomen te worden in de groep? Had hij gewoon energie over? Vond hij het lastig om zichzelf echt te laten zien?

Ik vroeg het hem. Ik vind dat leuk, zei hij, maar Stach vindt mij altijd meteen, dat is stom. – Wat zou je doen als hij je niet zou vinden?, vroeg ik hem. Dan bleef ik daar. En dan weten ze lekker niet waar ik ben. En dat duurt dan heel lang. – Hoe lang? Ik heb wel eens een uur ergens gezeten. – En toen? Waren ze jou aan het zoeken of waren ze niet meer met jou bezig? Ze zaten gewoon tv te kijken. – En toen? Toen verstopte ik me weer.

Wil je verdwijnen of wil je gevonden worden, vroeg ik?

Wat?, hij reageert licht verschrikt.

Nou gewoon, wat ik vroeg. (Natuurlijk hebben zijn oren en hersens mij gehoord. Zijn ik protesteert even, zijn ik is even in verwarring.)

Gevonden worden, zegt hij zacht. Ik wil gevonden worden.

 

Het doet me denken aan kiekeboe, het spelletje waar menig peuter van geniet, en heel spannend vindt. Ben ik er? Ben jij er? Ben jij er nog? Zei jij mij?

Het spelletje kiekeboe is een prachtig psychologisch spel om de aandacht op jou te richten, en bevestiging te krijgen dat jij er bent en mag zijn. Velen spelen het spel door bijvoorbeeld te laat te komen op een afspraak. Alsof ze zeggen: Kiekeboe! Hier ben ik. En de aandacht is daar.

Fijn om die aandacht te ontvangen, voor iedereen. We kunnen deze aandacht ook geven. Heel eenvoudig. Door tegen iemand te zeggen: Fijn dat jij er bent. Welkom. En de ander even aan te kijken. De hand te schudden. Te omhelzen. Een schouderklopje te geven.

Wat wil je liever? Verdwijnen of gevonden worden?

 

Hadewych Simonis werkt in haar praktijk in Westland met Gevoelige Denkers, aan grond onder de voeten. Zodat kinderen èn ouders hun regie nemen en zich laten zien. Ouderbijeenkomsten, coachingsgroepen, klas, trajecten en trainingen.

Weet je welkom. Je wordt gezien!

 

 

Vieze klei

Prikkels 

Sensitief.. Hoog-sensitief, hoogbegaafd, hoogbewust, lastige prikkelverwerking..  Zaken waar ouders en kinderen met wie ik werk dagelijks mee te maken hebben.

De klei laat ons niet los

“Nu gaan we met de klei!”, riep hij plots, midden in een zin over een heel ander onderwerp (wiskunde ofzo). En gelijk had hij. Wij zouden met de klei. Dertien is hij, een stuk langer dan ik, en hij weet heel goed wat hij (niet) wil en welke afspraken zijn gemaakt in de wereld.

Maar de plasticine van de HEMA is heel erg vies. Ze plakt, of is heel droog, ze voelt vettig en eng glad op de huid en de geur is niet te verdragen. Hij en ik, we gruwelen er beide van.

Wij laten de klei los

Maarrrrrr wij zijn niet die klei. De klei is ons niet de baas. Wij zijn de baas over de klei. Wij zijn de baas over onze ogen, onze huid, en onze neus. Die klei kan de pot op. De klei kan geuren wat ze wil, maar niet in onze neus. De klei kan willen plakken en viezen, maar niet bij ons.

We willen de klei weggooien. Dan zijn we er immers vanaf! Maar de klei laat ons niet los. Gooien we de klei weg, dan is de klei ons de baas. Dat niet!

Regie

We houden het roze kleverige bolletje klei in één hand, in twee, en kneden. Zachtjes, wat harder, nog iets  harder. Ver van onze neus vandaan, en iets dichterbij. Met ogen dicht, en neus dicht, en even later met ogen en neus open.

Ik ben niet de klei. Ik ben niet het plakkerige van de klei. Ik ben niet de geur van de klei. We ademen uit. We hebben onze voeten plat op de grond. We maken het bolletje klei in ons hoofd kleiner dan het is. We positioneren het in onze verbeelding verder weg. We veranderen de kleur van de klei in ons hoofd, en de geur wordt de geur van een HEMA-worst en van een pannenkoek met stroop.

Wat ik met de klei doe in mijn hoofd, daar heeft de klei niets over te zeggen!

 

Ik ben niet mijn kind

Zo werk ik met hem en met zijn moeder. Kan zij de geur van de klei verdragen? Kan zij haar zoon die onrustig wordt van de geur van de klei verdragen? Kan zij haar zoon die woest wordt, verdragen? Kan zij zichzelf die last heeft van de last die de zoon heeft verdragen? Wat doet zij met haar last?

Beide leren wat van hen is, en wat niet. Wie waarover de regie heeft, en waarover niet. En hoe goed het kan voelen om te griezelen van klei, omdat JIJ het bent die griezelt. En omdat JIJ het bent die actie kan ondernemen. Ik ben niet mijn kind. Ik ben de ouder van mijn kind.

 

Hadewych Simonis werkt in haar praktijk met ouders van Gevoelige Denkers, aan grond onder de voeten, zodat ouders èn kinderen hun regie nemen. Ouderbijeenkomsten, workshops, trajecten en trainingen.

 

Kennismaken kan ik niet.

Kennismaken kan ik niet.

Kennismaken kan ik niet.

Ik weet niet wie ik ben. Hoe kan ik nu kennismaken, als ik niet weet wie de ander is en wie ik zelf echt ben. Hij is 10 jaar, bijna op weg naar het middelbaar. Iedere vraag wordt in zijn hoofd een grote, abstracte vraag, een kwestie, zeg maar gerust. Van Quaestio, het grote onderzoeken.

Als je hem vraagt wie hij is, geeft hij geen antwoord. Als je hem vraagt hoe oud hij is, geeft hij niet meteen antwoord. Als je hem vraagt of hij iets leuk vindt, geeft hij geen duidelijk antwoord. Hij wil weten wat je bedoelt, waarnaar jij precies op zoek bent. En trouwens.. als hij dat onzinnig vindt, zal er alsnog geen antwoord volgen.

Hij wordt verlegen genoemd, autistisch, jong, raar, onzeker en dom. 

Hij zelf weet wel beter. Ik ben niet verlegen, ik weet precies wat ik wil, en bij wie ik daarvoor moet zijn. Ik ben niet geïnteresseerd in datgene wat niet interessant is, is dat zo raar? Ik vind andere mensen raar.

Kennismaken.

Hoe maak jij kennis met iemand?, vraag ik hem.

  • Toen ik hier bij jou kwam, was dat gemakkelijk. Jij praat serieus en interessant. Alleen als je doorvraagt heb ik niet altijd meteen de juiste woorden, en vind ik het soms spannend, maar ik vertrouw jou en mezelf. Bij jou spreek ik uit wat ik denk, ook als ik nog niet helemaal zeker ben.

Ik herinner me ook iets anders, zeg ik, de allereerste keer…

  • Ehh. Hij kijkt me vragend aan.

Volgens mij hebben wij de eerste keer niet binnen gezeten.

  • Oh, ja! lach Ik vertrouwde de situatie voor geen nanometer!

We lachen, en kijken naar buiten naar het plekje bij de trampoline.

  • Ik dacht: Weer zo’n ‘peut’, die gaat peuteren, en denkt dat ze alles van me snapt zonder mij te kennen! Mijn moeder heeft me echt hierheen moeten slepen, weet je dat!?

Ja, je had er echt zin in. Zie je wat er nu met je houding gebeurt? Daar hing je, op de trampoline. Kwam er ook nog een vrouw met een rare naam, zonder schoenen naar buiten, en die liet haar kopje thee vallen.

  • Daardoor moest ik wel lachen toen.

Dat wist jij heel goed te verbergen..

  • Ik … verborg wel meer toen …

 

interactie

Terug naar de vraag. Hoe ga jij om met nieuwe situaties, waarin je kennismaakt met iemand?

  • Niet. Ik ga ze niet aan. Ik weiger. Ik kan niet beginnen aan iets wat nog geen begin heeft. Ai… ik ben echt té logisch!

Op een papier dat tussen ons in ligt, teken ik een cirkel, zonder begin, zonder einde.

  • Het is eigenlijk wel een goede vraag, zegt hij. Hoe begin je iets..?

Hij tekent een dwarsstreepje dat de cirkel onderbreekt. We filosoferen een poos over beginnen en eindigen. Totdat duidelijk wordt dat niet één van ons een begin maakte. Er moet een interactie zijn.

  • Anders had ik nog gehangen, en was ik niet zelf binnengegaan.

Wie ging er uiteindelijk binnen die eerste keer?

  • Ik. … Deels. Ik had een klein stukje dat wilde en volgens mij praatte jij precies tegen dat stukje. Ik weet nog wel dat ik twijfelde of dat het juiste stukje van mij was, of dat ik me toch om had laten praten. En toen.. duwde jij me zowat omver, en vroeg me of ik thee wilde.

We lachen. 

 

Grote en kleine identiteit

Weet je, volgens mij kan ik nooit als mezelf ergens naar binnen, zeg ik.

  • Speel jij dan altijd een rol?, vraagt hij.

Nee, dat geloof ik niet, maar wanneer ben ik nou hetzelfde? Ik snap het begrip identiteit eigenlijk niet goed. Dat je gelijk bent aan jezelf. Jij..? Ik kan wel zo zijn, zoals ik nu ben, of toen zo, zoals ik toen was, en nu, zo, zoals ik nu – even wat drukker – ben, en nu zo, een beetje moe of onzeker.. Zo filosoferen we een tijdje over identiteit.

  • Misschien is er wel een tijdelijke identiteit. Misschien kan ‘ik-nu’ wel kennismaken met ‘iemand-nu’?

Dat klinkt praktisch, zeg ik. Dan kan ik gewoon zeggen welke kleur ik op dat moment mooi vind, als iemand me vraagt wat mijn lievelingskleur is. Of hoe ik me op dat moment voel, of wie ik zeg maar op dat moment ben, en .. hoe ik op dat moment heet.

  • Ja! Da’s een goeie!
  • Liggen die dingen dan minder vast..?

Je mag hier toch ook altijd weg? Was dat niet waarom je toen wel naar binnenstapte?

  • Ik denk het, zegt hij. Goede vraag. Wanneer stap ik wèl naar binnen?

Dan is dat de vraag die jij meeneemt vandaag. Wanneer stap ik wèl naar binnen? Ik doe met je mee. Ik laat mijn Grote Identiteit varen en leef even met een kleine identiteit. Gewoon zoals we nu op dit moment zijn.

Hoe is het met je?

  • Goed, op dit moment. Een 9, op dit moment, zegt hij.

Dan zeg ik op dit moment gedag tegen de jou van dit moment, kerel! Je bent welkom met iedere jij! Dag!

 

 

Hadewych Simonis werkt in Westland met Gevoelige Denkers en hun ouders en opvoeders. Hoogbegaafd, hoogsensitief, HB, HSP, coaching en training, Ik leer leren, Rots & Water, MINDSET-training, club GRONDIG HB en +klas GRONDIG HB
+Klas GRONDIG HB

+Klas GRONDIG HB

Deze zomer vierden we, met club GRONDIG HB, voor de vierde keer de zomer op het Westlandse strand. Voor het vierde jaar komen gevoelige denkers, (vermoedelijk) hoogbegaafd tot uitzonderlijk hoogbegaafd, samen in de verschillende clubs GRONDIG HB. Gestart met één groep, uitgegroeid naar vier, en een Meidengroep en een filosofeer-club. Allen denkers die graag geprikkeld willen worden en met mede-denkers in contact willen komen.

 

+Klas GRONDIG HB

Inmiddels is er behoefte ontstaan aan een groep die frequenter bijeenkomt. Een kleine groep met grote betrokkenheid op elkaar, en voldoende ruimte voor persoonlijke begeleiding. Een groep die wekelijks verder bouwt op wat geleerd en ervaren is. Een groep waar (durven) leren, onderzoeken, samenwerken, en jezelf leren kennen voorop staan.

 En dus gaat, op woensdag 12 september, +Klas GRONDIG HB van start!

 

Coaching in de klas

+Klas GRONDIG HB is er speciaal voor de diepste, breedste en snelste denkers en voelers onder ons. We werken in een kleine groep, van maximaal 6 kinderen, om optimale persoonlijke aandacht, naast samenspel, te realiseren.

Kinderen tussen 5 en 7 jaar die op school niet de aansluiting vinden bij hun eigen wijze van denken en wens om te onderzoeken, komen wekelijks samen onder begeleiding van ervaren hb-coach en -trainer Hadewych Simonis (kinderpraktijk GRONDIG HB Westland)

 

Onderzoekend leren

+Klas GRONDIG HB werkt vanuit eigen vragen in een rijke leeromgeving ingericht op (vermoedelijk) niveau van (naaste) ontwikkeling. Van daaruit gaan we op onderzoek: Wie ben ik? Wat kan ik? Wat wil ik? – Wie ben jij? en Wie zijn wij? – En wat is dit allemaal in de wereld..? Deze aspecten zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden.

 

In een rijke leeromgeving

Via onderzoek kom ik mogelijkheden en onmogelijkheden van natuurwetten tegen, mogelijkheden en onmogelijkheden van mijn +klasgenoten, en mogelijkheden en onmogelijkheden van mijn eigen kunnen.

Al filosoferend  kom ik gedachten van een ander tegen, en die van mezelf, en oneindig veel mogelijkheden en ideeën en kansen. Deze mogen er zijn, en worden bewust aangeboord.

Middels oefeningen uit het Rots & Water – programma kom ik mijn eigen lijfkracht tegen en die van een ander. Ik leer mezelf en mijn eigen krachten steeds beter kennen!

We werken in +klas GRONDIG HB met ons lijf, onze gevoelens èn ons denken. 

 

Informatie

Wil je graag  meer weten en overleggen over een mogelijke plaatsing in deze bijzondere +Klas voor jonge denkers in Westland? Je bent van harte welkom met je vragen.

 

Praktische gegevens

+klas GRONDIG HB Westland, voor 5 – 7-jarigen op woensdagen in de schoolweken van 9 – 11.30 uur

Kinderpraktijk GRONDIG, Van Geeststraat 1, 2691BE, ’s Gravenzande info@kinderpraktijkGRONDIG.nl, 06-41471293

 

Begeleiding

Hadewych Simonis, HB-coach en trainer, filosoof, voormalig leerkracht (BO en Leergang Vakbekwaamheid Bewegingsonderwijs)

 

Aanmelden

Ouders, leerkrachten, zorgregisseurs nemen contact op met Hadewych Simonis voor een (gratis en vrijblijvend) kennismakingsgesprek. In dit gesprek onderzoeken we of plaatsing gewenst en gepast is.

Kosten

De kosten zullen ongeveer €45,- per klas bedragen. (Ook mogelijk vanuit pgb.) Over de financiële bijdrage is altijd overleg mogelijk.

Denkpapier en limonadesiroop

Denkpapier en limonadesiroop

Denken

 

Ik kan hardop denken, ik kan in beelden denken, ik kan voor mezelf denken, en ik kan met een ander denken.

 

Als ik in mijn eigen hoofd blijf met een gedachte (of 1000), draait die gedachte rond en rond en rond, in een kringetje. Ik kom er niet uit. De gedachte evolueert niet.

 

Als ik mijn gedachte uitspreek, terwijl alleen ik luister, hoor ik haar, en reageert mijn hoofd met een aanvulling, een tegenspraak, een dwarsverband, een analogie.

 

Als ik mijn gedachte uit, aan een ander, vervolgt de ander mijn gedachte of streept de ander mijn gedachte door, of verandert mijn gedachte.

 

Maar ik volg ook graag (eerst) mijn eigen gedachtelijn, mijn eigen gedachtenkronkels. Vóór ik ze deel en toets en laat groeien of krimpen.

 

Denkpapier

 

Daartoe neem ik mijn denkpapier. Denkpapieren zien er bijvoorbeeld zo uit.

 

 

Dit zijn denkpapieren van Grondigers. We zitten bij elkaar, in club GRONDIG HB, met een 8-tal denkers van een jaar of 8. Ieder een plankje, een papier en een stift. En, natuurlijk, een vraag! Zoals vragen van de laatste club: Wat is de overeenkomst tussen een wiel en en een koprol? Maakt het wiel ook een salto? En wat als we de wrijving elimineren?

 

De denker die geneigd is snel zijn onaffe gedachte te ventileren (lees: roepend op te springen), leert bij zijn gedachte stil te staan en er zelf iets, of veel!, mee te doen.

 

Degene die stil blijft, en lijkt stil te blijven staan, – terwijl de raderen van binnen op volle toeren draaien-, leert op eigen manier, en tempo, vorm en uiting te geven aan de eigen gedachten. Zonder dat iemand anders daar iets van vindt, of op reageert, of dat dat kan gebeuren.

 

Oplossing

 

Zoals wij mensen lijken te denken dat voelen iets is waarop actie moet volgen, zo geven wij onze kinderen eveneens de indruk dat op vragen antwoorden moeten volgen, en op kwesties en gedachten daarover, oplossingen.

 

Zie je gevoel als limonadesiroop.

 

Zie je vraag als limonadesiroop.

 

Limonadesiroop lost op in water, maar … is de siroop dan weg …. ? Is limonade de oplossing…?

 

Ik nodig je uit om je vraag deze week te behouden, en niet op te lossen. Of op zijn minst de vraag te blijven zien. Ik nodig je uit om deze week de vraag van je kind niet op te willen lossen. Gebruik eens een denkpapier met jezelf, met je partner, met je kind. En kijk eens samen naar de limonadesiroop!

 

 

Denken stimuleer en train je door vragen te stellen en op vragen te gaan zonder deze op te (willen) lossen. Hierdoor groeit zelfkennis en eigenwaarde. Het autonome, intense, hoogbegaafde kind leert op zichzelf vertrouwen en groeit!

 

 

Hadewych Simonis is coach en trainer voor Gevoelige Denkers in Monster. In individuele begeleidingstrajecten en groepstrainingen werkt zij met kinderen, en hun ouders en begeleiders aan grond onder de voeten. Zodat de Gevoelige Denker weer stevig staat!

 

Een puber kiest tegen zichzelf.

Een puber kiest tegen zichzelf.

Als er een ja gevraagd werd, gaf zij een nee. Als ze uitgenodigd werd, bedacht ze zich. Als iemand haar naar bejegende, zocht ze juist contact en deed mee, tegen zichzelf.

Evenals de peuter over wie ik gisteren sprak met zijn moeder. Hij riep maar NEE, NEE, NEE!

Als ik tegen mezelf ben, voel ik me sterk, sprak de 14-jarige hoogbegaafde jongedame uit. Dan ben ik iemand.  Ze schrikt ervan. Soms komt de waarheid hard binnen als je ze uitspreekt. Nee, voegt ze eraan toe, zo bedoel ik het niet.

Ik zwijg. We weten beide wel beter. Ik weet dat ze het weet, en dat ze het voor het eerst durft uitspreken. Ik vertel haar van mijn koffertje op het plein, waar ik vroeger, toen ik haar leeftijd had, op ging staan. Van mijn legerkistjes en  oversized soldatenjack. Brullend vanuit mijn fort, tegen de wereld.

Wat voelde ik mij alleen, zeg ik. Ik ben op een stoel gaan staan. Zij volgt me. Samen staan we daar, heel groot en heel stoer. We klimmen op tafel. Onze lichamen opgepompt.

Dan breekt ze. Ik kan niet meer, zegt ze.

Ze maakt contact, met zichzelf…!  Op weg naar contact met anderen.

 

Hadewych Simonis is coach en trainer voor Gevoelige Denkers in Monster. In individuele begeleidingstrajecten en groepstrainingen werkt zij met kinderen, en hun ouders en begeleiders aan grond onder de voeten. Zodat de Gevoelige Denker weer stevig staat! Weet je welkom. Je wordt gezien!