door trainer en coach voor mentale en emotionele weerbaarheid | apr 17, 2015 | grondig staan, hoogbegaafd, leren, Uncategorized
Ik ga bakjes maken, en die stapel ik op elkaar.
Wij maken rolletjes, die binden we aan elkaar.
Ik haal eerst alle bladen uit elkaar, dan gaan we rollen.
Als je proppen maakt, wordt het papier groter, en dus hoger.
Ik vouw de krant heel strak op, dan wordt ie dikker.
Als je een rondje maakt, kun je ‘m zo op zijn kant zetten, en dan nog 1 en nog 1n en nog 1, dan heb je een toren.
Het is 12 april, kennismakingsochtend club GRONDIG HB. 17 Ouders en 12 kinderen van bijna 5 tot bijna 10 jaar zijn samengekomen in de Cultuurschuur in Monster. We hebben eerst met zijn allen gewerkt en kennisgemaakt. Nu nog zo’n drie kwartier alleen voor de kinderen. De ouders vermaken zich intussen prima met elkaar. Zij vinden het fijn kennis te maken met mede-ouders van hb’ers, en ervaringen uit te wisselen.
In de club komen hoogbegaafde kinderen samen. De club staat open voor alle (vermoedelijk) hoogbegaafde kinderen die een bijzondere gevoeligheid tonen in hun waarnemen en beleven van de wereld om hen heen. De kinderen zelf willen graag kinderen ontmoeten waarin zij zichzelf, met hun manier van denken en ervaren, herkennen, en waar ze kunnen leren (leren):
– zich niet anders voelen; – zich begrepen voelen; – zich thuis voelen;
– lekker op onderzoek
– super-samenwerken
– en wat leren, en ook hoe je kunt leren, en niet steeds stopt
– en leren vrienden te maken
– en minder bang zijn
Winnen van jezelf noem ik dat. Hoe hoog die toren ook wordt…
Er werden uiteindelijk vier totaal verschillende torens gemaakt en de ouders verzamelden superkrachten van hun kinderen, waaronder:
eindeloos geduld, leiderschap, gedrevenheid, en passie!
De volgende keren hebben we natuurlijk veel meer tijd met de kinderen. Ouders zijn nog steeds welkom, maar zijn dan vanaf het begin in een andere ruimte, en kunnen aan t eind hun kinderen oppikken en komen kijken wat ze gedaan hebben.
Op 26 april is er een
club HB voor de oudsten (8-10 jaar)
met onderzoek van
LUCHT en SNELHEID
Dan: 24 mei, en 21 juni
Op 3 mei zijn de jongsten (5-7 jaar) aan de beurt:
met onderzoek KONIJN
Dan: 7 juni, en 5 juli
Maximaal 8 kinderen! Schrijf je tijdig in!
Hadewych Simonis is coach en trainer weerbaar en leerbaar, kinderpraktijk GRONDIG, in Monster, Westland. #clubHB #ikleerleren #breinleren #coaching #therapie #Rots&Water #BalAVisX #kinderen #pubers #ouders #Monster
door trainer en coach voor mentale en emotionele weerbaarheid | feb 7, 2014 | hoogbegaafd, opvoeden, Uncategorized
Toen werd ze boos. Boos om een potlood. Het kan toch niet waar zijn, dacht haar moeder. Er is iets met dit kind.
Een meisje van 11 was aan het tekenen aan de keukentafel. Een glanzend wit papier voor haar neus. Haar potloden keurig geordend op kleur ernaast. Moeder schilt aardappels, kind zit erbij, te tekenen en te babbelen. Een gemoedelijke gezinssituatie.
Dan valt het rode potlood.
Wat gebeurt er, denk je? Is ze boos geworden omdat haar mooiste potlood viel? En misschien kapot was? Werd ze boos op haar moeder, omdat ze toch iemand de schuld moest geven..?
Ja, zegt moeder, nog altijd boos. Ze werd boos om een potlood. Ik denk dat ze denkt dat ik het heb gedaan. Want ze werd woest. Op mij. Ze schreeuwde en tierde en sloeg met de deur. Haar tekening is er niet meer.
Nee, zegt het meisje van 11, zacht en rustig. Er zijn miljoenen potloden op de wereld. Bijna ieder potlood valt een keer op de grond. Het was nu de beurt aan dit rode potlood om op de grond te vallen. Ik deed niets met dat potlood en mijn moeder was aardappels aan het schillen.
Haar moeder kijkt haar verbouwereerd aan. Dan met bezorgde blik schuin naar mij. Zie je, er is iets met dat kind, fluistert ze.
Ik bedenk niets. Ik luister en vraag aan het meisje: Wat gebeurde er?
‘Niets’, zegt het meisje, nog altijd kalm. Ik was aan het tekenen, zij was aan het koken. En er viel een potlood op de grond.
Moeder snapt er niets meer van. Er gebeurde niets..? Waarom ben jij niet eerlijk? Waarom verdraai je de feiten altijd? Je werd laaiend, je was in alle staten.
Ik luister en vraag aan het meisje: Wat gebeurde er?
Mijn moeder raapte MIJN potlood op. Het is verdomme míjn potlood!
Kinderen willen zo graag zelf doen wat ze zelf kunnen, en zo graag begeleid worden waar dat nodig is. Zelluf doen, ikke zelluf doen, roept de peuter. Hij wil zelf proberen, en zelf leren. Hij ervaart wat hij kan. Het maakt hem trots en het maakt hem wie hij is. Hij heeft nog geen zelfbeeld, dat is hij aan het opbouwen. Ik kan de stoel optillen, ik kan zelf naar boven en ik kan papa omduwen. Daar gaat het om in het leven van de peuter.
Hier gaat het om een pre-puber, een meisje van 11 jaar. Een heel ‘gewoon’ meisje dat nooit iemand tot last is, veel zelf kan, haar ouders regelmatig helpt en een paar leuke vriendinnen heeft. Ze wordt alleen steeds vaker ontzettend boos op haar moeder.
Een meisje dat groter wordt en steeds meer haar eigen leven wil bepalen. Dat vraagt ruimte èn steun. Het is best ingewikkeld om tegelijkertijd een grote meid in huis te hebben die veel zelf kan, èn een klein meisje dat graag haar steun heeft. Zij wil haar eigen ruimte.
Ik geef ouders van boze kinderen, van welke leeftijd ook, mee dat ze het kind kunnen laten vragen wat het nodig heeft. ‘Ik heb een potlood laten vallen’ is geen vraag. “Ik kan niet bij mijn potlood. Wil je me helpen?” Dat is al bijna een vraag! Het kind leert de regie te nemen over zijn gedrag, over moeilijkheden en over mogelijke oplossingen. Het kind weet ook dat er niets gebeurt als het zelf niets onderneemt. Of het kind drie is of 11 of 18.
Moeder zegt: Ik wilde alleen maar helpen. Ik wil er voor haar zijn. Ze gaat al steeds vaker alleen weg, met vriendinnen, en ze gaat zelf naar school en naar hockey. En naar bed. Ik mis haar. En dochter zegt: Ik wil dat mijn moeder er voor mij is als ik haar nodig heb. Ik mis haar.
Ik gooi een rood potlood op de grond. Moeder en dochter kijken elkaar aan, en schieten in de lach.
Volgende week hoor ik graag welke potloden jullie hebben laten liggen.
Hadewych Simonis, coach en trainer voor pre-pubers die stevig willen staan. #MatriXcoaching #RotsenWater #IkLeerLeren GRONDIG denken, GRONDIG spelen, GRONDIG doen
Ik ga bakjes maken, en die stapel ik op elkaar.